سخن دبیر

بسم الله الرحمن الرحیم

و من احیاها فکانما احیاالناس جمیعا

هرکس فردی را از مرگ نجاتش دهد مانند آن است همه مردم را زنده داشته است.(مائده 32)

           

انسان ها همیشه در امنیت، آسایش و آرامش نیستند و گاه حوادث طبیعی و غیرطبیعی، این آرامش را به هم می زند. در این زمان، ندای یاری طلبیِ حادثه دیدگان به گوش می رسد و انسان هایی آموزش دیده، صبور و نیکوکار، فقط برای رضای حضرت حق به کمک آنها می شتابند و دردهایشان را تسکین می بخشند. آری، سخن از تجسّم و نماد امداد و کمک، یعنی «جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران» است؛ نهادی که بدون چشم داشت مادّی، به یاری محرومان می شتابد و از ایشان دلجویی می کند.

 امروز بیش از 150 سال از تئوری و ایده ی صلیب سرخ و هلال احمر می گذرد در تمام این یک قرن و نیم همواره بشر در پی ایجاد صلح، دوستی و خدمات عام المنفعه بوده است. اما آنچه امروز هویدا است شکاف بیش از پیش میان ملت هاست. فاصله ای که بین جنگ و صلح وجود دارد آنقدر نگران کننده است است که باید تک تک ما انسان ها برای از بین بردن جنگ، خونریزی و نفرت تلاش مضاعف کنیم. آنچه امروزه  بیش از پیش مجموعه ی فعالیت های عام المنفعه را تحت فشار و ناملایمتی قرار داده، تخطی مسوولین از قوانین و قراردادهای ملی و بین المللی است. متاسفانه نگاه های سلیقه ای و غیرکارشناسانه بارها و بارها موجب گردید بی طرفی و بی غرضی زیر پا گداشته شود و به انواع مختلف از اصول و اهداف خویش دور شود.

امید است با تلاش بیش از پیش تمام اعضاء هلال احمر، دیگر نیازی به گفتن مهرورزی، صلح و دوستی نباشد.

با احترام

عباس عفیفی

دبیر کانون دانشجویی هلال احمر دانشگاه شیراز