بسم الله الرحمن الرحیم
و من احیاها فکانما احیاالناس جمیعا
هرکس فردی را از مرگ نجاتش دهد مانند آن است همه مردم را
زنده داشته است.(مائده 32)
انسان ها همیشه در امنیت، آسایش و آرامش نیستند و گاه حوادث
طبیعی و غیرطبیعی، این آرامش را به هم می زند. در این زمان، ندای یاری طلبیِ حادثه
دیدگان به گوش می رسد و انسان هایی آموزش دیده، صبور و نیکوکار، فقط برای رضای
حضرت حق به کمک آنها می شتابند و دردهایشان را تسکین می بخشند. آری، سخن از تجسّم و نماد امداد و کمک، یعنی «جمعیت هلال احمر
جمهوری اسلامی ایران» است؛ نهادی که بدون چشم داشت مادّی، به یاری محرومان می
شتابد و از ایشان دلجویی می کند.
امروز بیش از 150 سال از
تئوری و ایده ی صلیب سرخ و هلال احمر می گذرد در تمام این یک قرن و نیم همواره بشر
در پی ایجاد صلح، دوستی و خدمات عام المنفعه بوده است. اما آنچه امروز هویدا است
شکاف بیش از پیش میان ملت هاست. فاصله ای که بین جنگ و صلح وجود دارد آنقدر نگران
کننده است است که باید تک تک ما انسان ها برای از بین بردن جنگ، خونریزی و نفرت
تلاش مضاعف کنیم. آنچه امروزه بیش از پیش
مجموعه ی فعالیت های عام المنفعه را تحت فشار و ناملایمتی قرار داده، تخطی مسوولین
از قوانین و قراردادهای ملی و بین المللی است. متاسفانه نگاه های سلیقه ای و
غیرکارشناسانه بارها و بارها موجب گردید بی طرفی و بی غرضی زیر پا گداشته شود و به
انواع مختلف از اصول و اهداف خویش دور شود.
امید است با تلاش بیش از پیش تمام اعضاء هلال احمر، دیگر
نیازی به گفتن مهرورزی، صلح و دوستی نباشد.
با احترام
عباس عفیفی
دبیر کانون دانشجویی هلال احمر دانشگاه شیراز
